ماهی همیشــــه تشنه ام
در زلال لطف بــــــی کران تو
می برد مرا به هر کجا که میل اوست
موج دیدگان مهــــــــــربان تو
زیر بال مرغکان خنـــده هات
زیر آفتاب داغ بوســـــه هات
ای زلال پاک
جرعه جرعه میکشم تو را به کام خویش
تا که پر شود تمام جان من ز جان تو
ای همیشه خوب
ای همیشه آشنا
هر طرف که میکنم نگاه
تا همه کــــرانه های دور
عطر و خنده و ترانه میکند شنا
در میان بازوان تو
ماهی همیشه تشنه ام
ای زلال تابناک
یه نفس اگر مرا به حال خود رها کنی
ماهی تو جان سپرده روی خاک
(فریدون مشیری)
خدایا ، یا نوری بیفکن ، یا توری ، ماهی کوچکت از این اقیانوس تاریک میترسد...