حالم خوبه اما...

نمیدونم چی بنویسم و از کجا بنویسم. پرم از تردید. چرا هیچ وقت زندگیه من به یه ثبات نمیرسه. چرا هیچ وقت احساس آرامش واقعی رو تجربه نمیکنم

همیشه یه جای کار می لنگه. یه جا که چه عرض کنم. ستون اصلی کار می لنگه...

کاش میشد دل بکنم از همه چیز و همه کس و برم به یه جایی که هیچ آشنایی نباشه

کاش می شد برم از این شهر غریب که در و دیوارش بوی ریا میده

کاش می شد برگردم به 5 سال قبل...

و در اوج بی کسی و بدون تعلق خاطر خودمو بکشم:)

5 سال قبلی که تاثیری روی زندگی کسی نداشتم

کاش می شد...

 

پ ن : از این حرفا میزنما دلم میگیره و نزدیک ترکیدنه حالم واقعا خوب نیست وقتی این حرفا رو میزنم واقعی میزنم ولی...

ولی وقتی میرم خونه قیافه شو می بینم میگم خدا حرفامو جدی نگیر

می بینمش همه سختیا یادم میره همه عصبانیت و گلایه ها...

خدا یکی از اینا نصیب همه ی از عالم و آدم بریده ها بکنه، آمین