نامش
- پنجشنبه, ۵ مرداد ۱۳۹۱، ۰۲:۰۲ ق.ظ
به نام خدا
و این چنین آغاز شد زندگی، با نام خدا، اشک و آه و افسوس...
رسیدن های بی دویدن، دویدن های بی رسیدن، نامش عدالت بود اما افسوس...
هر که بیشتر فهمید بیشتر درد کشید، هر که خواست انسان باشد زجر کشید
و این چنین ادامه یافت زندگی، با درد و رنج و بی قراری
دردهای بی درمان، مرهم های بی درد، نامش همدردی بود اما افسوس...
هر که خواست تغییر کند شکست، هر که شکست تنها شد
و این چنین پایان یافت زندگی، با تنهایی و تنهایی و تنهایی
تنهایی های بی یار، یارهای بی تنهایی، نامش وفا بود اما افسوس...
(بهار- ۴ اردیبهشت ۹۱)
